بررسی تأثیر اسانس rosmarinus officinalis l. بر رشد و بیان ژنی انتروتوکسین های a، c و e استافیلوکوکوس اورئوس atcc 29213

مسمومیت غذایی استافیلوکوکی به علت مصرف مواد غذایی که در آن استافیلوکوکوس انتروتوکسیژنیک رشد و تولید انتروتوکسین کرده است، رخ می دهد. هدف قرار دادن فاکتورهای بیماری زایی باکتریایی، در حال حاضر به عنوان یک راهبرد جایگزین برای توسعه انواع جدیدی از مواد نگهدارنده ضدمیکروبی مورد توجه بسیاری از پژوهشگران و محققان صنایع غذایی قرار گرفته است. هدف این تحقیق بررسی تأثیر اسانس rosmarinus officinalis l. (رزماری) بر رشد و بیان ژنی انتروتوکسین های a، c و e استافیلوکوکوس اورئوس atcc 29213 می باشد. در این مطالعه پس از تعیین حداقل غلظت بازدارنده رشد، رشد باکتری و ترشح sea، sec و see تحت تأثیر غلظت های بازدارنده اسانس رزماری (به روش elisa) ارزیابی شد. علاوه بر این، تأثیر اسانس بر نسخه برداری ژن های sea، sec و see (ژن های کدکننده sea، sec و see) با استفاده از pcr نیمه کمّی بررسی شد. اسانس ros در غلظت mic 75% رشد باکتری را به میزان قابل ملاحظه ای کاهش داد. همچنین، اسانس از نسخه برداری ژن های sea، sec و see بازداری نمود و باعث کاهش ترشح sea، sec و see شد. غلظت های تحت بازدارنده اسانس تولید انتروتوکسین را در روند وابسته به دوز کاهش دادند. بنابراین داده های این مطالعه پیشنهاد می کند که اسانس رزماری می تواند به عنوان نگهدارنده طبیعی به منظور بازداری رشد و تولید انتروتوکسین توسط استافیلوکوکوس اورئوس در صنایع غذایی بکار رود.